Abah

Sebaik saje cikgu Yan memberi salam solat maghrib sebentar tadi... cikgu Yan teringat dengan arwah abah.Air mata cikgu Yan mengalir laju sebab terlalu rindukan arwah abah.Tak pernah lagi cikgu Yan sebegini sebak bila teringatkan arwah abah.Kalo dulu cikgu Yan menangis hiba atas pemergian arwah abah tapi cikgu Yan redha sebab teringatkan derita kanser yang ditanggung arwah.

Sebak sgt... setiap minggu kami pergi ke kubur arwah abah n adik... sedekahkan yasin dan bersihkan kawasan kubur... walaupun kadang2 hanya kami je yg ada di kubur tu dikelilingi semak samun.Cikgu Yan teringat lagi bila cikgu Yan nak pergi kerja...cikgu Yan tertinggal bekas air minuman...arwah abah kejar cikgu Yan dengan moto vespa untuk beri bekas air tu...xdela penting sgt bekas air minuman tu... :(

Pertama kali cikgu Yan beli kereta kancil warna coklat dgn plet AET 8044... keta auto...time tu mmg takut sgt nak bwk tapi disebakan terpaksa untuk ke kerja...bwkla jugak... basikal pun lebih laju dpd keta cikgu Yan.Arwah abah suruh cikgu Yan bwk ...abah di sebelah...kemudian abah balik...tengahri abah dtg balik...cikgu Yan bwk pulak.Tu la sekali first try... esoknya arwah abah keja.Cikgu Yan kuar rumah seawal 6.45 pagi untuk ke sekolah yg jaraknya 7km jer. Sampai sekolah 7.15 pagi.Arwah telefon n tanya dh sampai ke belum.Sekarang x sampai 15 min dh sampai sekolah.hikhik.

Masa kereta cikgu Yan rosak di lebuhraya dekat Temerloh...arwah dgn payung berjalan kaki cari phone kecemasan...tapi hampa.Sedihnya rasa.Takmo ingat.

Arwah abah tau sgt mknn feveret cikgu Yan iaitu kotiaw kari.hikhik yg besnyer...mak mertua cikgu Yan pun tau...selalu buat kotiaw kari utk cikgu Yan.

Sedihnya bila kenang balik masa memula arwah abah di kesan menghidap kanser tahap 4. Abah terus diam xmo berckp n bersembang dgn kami.Arwah diam jer.Cikgu Yan ambl alih tugas ketua keluarga...cari alternatif rawatan arwah.Sejak dpd itu... masuk kelas jer...cikgu Yan akan sentiasa pegang hp ditgn sbb tiba2 cikgu Yan akan dikejutkan dgn hal2 kecemasan.Ya Allah...hanya tuhan jer tau betapa risaunya perasaan bila dikejutkan arwah pengsan, sakit n di bawa dgn ambulan, belum lagi cikgu Yan bwk sendiri ke hospital di kala 5 minit lagi nak berbuka puasa.Dalam kereta arwah menangis menahan sakit...cikgu Yan sabarkan sambil memandu.

Bila arwah di tahap kritikal... doktor beklakan ubat penahan sakit yg aling kuat iaitu morfin...wajib diberi 4 jam sekali.Cikgu Yan akan set jam bgn di tengah malam manakala disiang hari mak yg jaga pulak.X sanggup rasanya nak kejutkan arwah yg sedang tidur tapi kalo x diberi dia akan merasa kesakitan.

JIka tiba2 arwah rasa sakit...kami anak2 akan dipanggil dok di keliling katil sambil baca yassin.Kemudian arwah tidur semula.Cuma pada satu pagi kul 2.30 pagi... arwah panggil kami semua...kami baca yassin tapi kali ni arwah tidur selama2nya.

Ketentuan tuhan ...penderitaan arwah selama 3 bulan...sihat dan terus sakit.Wang ringgit bukan ukuran untuk kesihatan yg baik.

Bila ke kubur...mak n cikgu Yan akan mengadu pd arwah apa2 berita sedih dan gembira di dalam hati.

Tatkala menaip blog ni...airmata cikgu Yan tak berhenti mengalir.Teringat juga pada suami cikgu Yan yg sedang bekerja pada masa ni.

"Abah...Allah uji yan lagi..."